Brixton sakinleri şimdilerde, parayı nereye harcadıklarını değil, “neyi” harcadıklarını da seçebiliyor. David Bowie, NBA oyuncusu Luol Deng, yazar CLR James ve Vincent Van Gogh’un yüzünü Brixton Pounds (B£s) adı verilen banknotlarda görmek mümkün. Bu banknotlar, yerel ekonomiyi güçlendirmek ve başkent Londra’ya bir mesaj göndermek için kullanılıyor.
Proje yöneticisi Annalisa Dorigo, “Yerel ticari faaliyetler, bölgenin kalkınmasını sağlıyor” diyor. Ulusal bir zincire yapılan harcama, aslında şehre kâr sağlamıyor. Brixton Pounds fikrini ortaya çıkaran Josh Ryan-Collins ise Dorigo ile tam olarak aynı fikirde değil: “Uluslararası bir işletmeye harcanan her poundun yalnızca yüzde 10 ya da 15’i yerel ekonomiye katkı sağlıyor.”
Tüketiciler poundlarını B£ ile takas edebiliyor, işletmelerse yerel piyasadaki ticari faaliyetlerde kullanıyor. Projeye destek veren işletmeler bağımsız, böylece alıcılar küçük işletmeleri desteklemiş de oluyor.
2009 yılından beri kullanılan B£, yalnızca kağıt formunda değil, elektronik ortamda da kullanıma açık. 6 yılın ardından bazı işletmeler bu para birimini kullanmayı reddediyor. Whole Foods market zincirinin Brinxton yöneticisi Tony Benest, 2009 yılında Guardian’a yaptığı açıklamada şunları söylemişti: “Bu projede bir anlam göremiyorum, bir pazarlama numarası olabilir. İşletmelere yarar sağlayacağını ve tüketicinin kâr elde edeceğini söylemeleri yanlış. Bu iş tam olarak nasıl yürüyecek?” Birkaç yılın ardından kararı değişen Benest, şu an haftada 40 B£ kabul ediyor.
2013 yılında Guardian tarafından yayınlanan haberde, Brinxton ve Bristol’deki işletmelerin yerel para birimi kullanarak ödeme yapabileceği açıklanmıştı. Yerel yönetim bu geliri, daha sonra yerel işletmelere harcama yapacak çalışanlara dağıtıyor. Brinxton ve Bristol’dan sonra; Kinsdale, Langenegg ve Totnes de yerel para birimlerine kavuştu.
Projeye dair iki sorun gündemde: Bankalar bu banknotları kabul etmiyor, pound ile değiştirildiğinde ise ek ücret gerekiyor.
Kaynak: The Plaid Zebra
