Diambra Mariani ve Francesco Mion isimlerinde iki İtalyan fotoğrafçı, Kuzey İspanya’da terk edilmiş bir köyün az nüfuslu, bol huzurlu sakinlerini keşfediyor. Kır halkının şehre göçmesi ile yalnız kalmış bölge, yeni insanların romantik ve tutkulu dokunuşlarıyla muhteşem bir hâl almış. El Fonoll’s Ekoköyü sevgi, umut ve barış ile araziyi kucaklayan ruhların, toprak ile uyum içerisinde yaşamını rutine dökmüş adeta!
Metropolün, trafiğin, gürültünün, akademik başarıların, maaş günlerinin, borç senetlerinin yeteri kadar uzağında; mutluluğu keşfetmiş olmalarının keyfi ile ait oldukları ormanın içindeler! Mevcut tüm sistemlere, hiyerarşiye nanik yaparcasına lidersiz, hükümsüz; otoritelere doğru saçlarını savunuyorlar.
Tüketim anlayışındaki ”az” savunusu ve doğa ile temas içinde yaşama arzusu ile varlıklarına bağlanan bu kitle; Mariani ve Mion’un köye gelmesine izin veriyor. Burada kalmalarının şartı ise onların kurallarına ayak uydurmak: çıplaklık! Doğa aşığı ruhlara sahip köy sakinleri, görev paylaşımına önem verdikleri için uzun vadeli konuklar bundan payını alıyor. Köyün günlük işlerinin bir kısmını üstlenen fotoğrafçılar, burada rüya gibi vakitler geçiriyor. İşte baskıların uzağında, tabiatın kitabına göre yaşamak!
