Onlarca yıllık hükûmet anketlerine dayanan veriler, Amerika’da yıllardır madde kullanımı ile ilgili ne olup bittiğini açıklıyor. Sürekli tartışılan geçiş maddesi klişesine de bir açıklık getirecek gibi görünüyor.
Daha fazla sosyal hasar görmek alkol almaktan veya yasal olmayan madde kullanımından mı kaynaklanır? Marijuana denemek gerçekten de daha güçlü bir madde bağımlılığına yol açabilir mi? Yaklaşık 40 yıllık hükûmet anketlerinden yararlanılarak bu soruları ve daha fazlasını cevaplamak için geniş kapsamlı fakat kullanımı kolay bir veri topluluğu oluşturuldu.
Brian C. Bennett’in madde verileri daha isabetli ve Amerika’daki madde kullanımı ve istismarı hakkında daha aydınlatıcı bir genel tablo sunuyor. Bu bilginin ögeleri ise insanların alkol alışkanlıkları, amfetaminler (uyarıcı bir ilaç grubu), kokain, krek kokain, halüsinasyona yol açan maddeler, eroin, nefes yolu ile alınan maddeler, LSD (Lizerjik asit dietilamid), marijuana, ekstazi, metamfetamin, tıbbi olmayan haplar, tıbbi olmayan ağrı kesiciler, oksikontin (bir çeşit ağrı kesici), fensiklidin (halk arasında melek tozu olarak da bilinir), yatıştırıcılar, uyarıcılar ve sakinleştirici ilaçlardan oluşan bir listeden meydana geliyor.
Baker Enstitüsü Madde Politikası Programı Müdürü William Martin ve onun doktora sonrası meslektaşı Katharine Neill bu veriler için “Drugs by the Numbers” adlı özet yazılarında, “Brian Bennett’in verileri psikoaktif madde kullanımının doğal seyrini grafiksel olarak açıklıyor” ifadesinde bulundu.
Bilim insanlarına göre bu tür maddeleri kullanan çoğu insan başlangıç periyodundan kısa bir süre sonra ya da belli bir deneme süreci sonrasında bu maddeleri bırakırlar. Derlemenin giriş kısmında da belirtildiği gibi bu öge yaş ile yakından ilgili. Yasadışı madde kullanımı 18-20 yaş aralığı grubunda doruklara ulaşıyor, 26 yaş grubuna kadar seri bir biçimde düşüyor ve sonraki yaş gruplarında aşamalı olarak azalıyor. Bu açıklamalar da madde kullanımına ağır cezalar getiren ve insanların sicillerine silinmez sabıkalar kaydeden politikaların doğruluğunu sorguluyor ve madde bağımlılığını kendiliğinden durduracak ve yetişkinlik seyrini sekteye uğratmayacak 12 adımlık veya yineleyen tedavi programları öneriyor. Daha rasyonel ve müşfik tepkiler de mevcut ve yakından ilgi görmeyi hak ediyor.
Veriler aynı zamanda alkolün herhangi bir maddeden daha çok sosyal ve kişisel zarara yol açtığını, marijuananın artık bir “geçiş” maddesi olarak rağbet görmediğini gösteriyor. İlginç olarak, travmatik çocukluk anıları, zihinsel hastalıklar ve ekonomik güvensizlik hissi de bu maddelerin istismar nedenlerini maddelerin kendi mevcutlarından daha iyi açıklıyor. Buna ilave olarak, Bennett verileri problematik madde bağımlılığının Amerika’da aynı seyirde giden bir yol aldığını gösteriyor ki bu da uyuşturucuya karşı güdülen savaşların başarısını sorguluyor.
Kaynak: Alternet, Drug Abuse
