Ana SayfaGüncelAlıntıUlus, Anafartalar Çarşısı bize sesleniyor: "Bana, belleğinize ve kente birlikte sahip çıkalım"

Ulus, Anafartalar Çarşısı bize sesleniyor: “Bana, belleğinize ve kente birlikte sahip çıkalım”

-

Ankara Büyükşehir Belediyesi “Tarihi Kent Merkezi” projesi adı altında, Ulus’ta tarihi yeniden ortaya çıkarmayı hedefleyen bir proje hazırlığında. Proje kapsamında SGK’ya ait Ulus ve Anafartalar İş Merkezi ile Ulus Hali gibi tarihsel değeri olan mimari yapıları trampa usulü ile alıp yıkarak, yerlerine tarihi dokuya uygun olacağını iddia ettiği bir meydan planlamakta.

Çarşı ilk yürüyen merdiveni ve alışveriş yapılan koridorlarda sanat eserleri barındıran bir tasarım olması itibariyle, birçok ilke sahip, bir modernizm denemesi.

Ayşe Gülkızı, Özgür Ceren Can, Özlem Mengilibörü, Tanju Gündüzalp

Toplumsal olarak birlikte yaşadığımız, paylaştığımız mekanlar hayatımızı ne kadar doldursa da üzerinde çok da fazla düşünmeyiz, gündelik hayatımızın koşturmacasında. Evden işe giderken geçiş yolumuzdur, otobüs durağımızdır, bazen biraz kuruyemiş almak için, gazetelere göz atmak için kısaca durakladığımız, sıklıkla da işimizi halledip geçip gittiğimiz. Bazen artık geçmeyiz bile yanından/içinden, hâlâ aynı şehirde bile olsak, çocukluk anılarımızda bir nefestir artık sadece, elimizi ayağımızı çekmişizdir çoktan.

Çiziler: Onur Kutluoğlu & Umut Şumnu

“Belki de asıl istenmeyen bu insanlar, sadece anılar veya mekanlar değil. Onları istenmeyen olmaya iten, istenmeyen dünya düzeni de olabilir, kim bilir…” (Mahluk, Deniz Atlı)

Anafartalar Çarşısı’nın yangın merdivenleri

Oysa bütün bu geçip gitme ve gitmemeler, bizim kendimizle, geçmişimizle, birbirimizle kurduğumuz bağdır, hissetmesek de. Yaşamı deneyimlediğimiz gerçek anlar, toplumsal olmaya dair adımlarımızdır. Mekan, bizi topluma bağlayan ve burada bizi üretendir. “Geçmişin masalını, geleceğin hayalini” buradan yazarız. Çocukluğumuzun mutluluğunu hep sokakta ararız, tıpkı önümüzdeki baharın ilk ışıklarını da sokakta arayacağımız gibi.

“İnsanın insana ve inkar ettiği kendi yitik doğasına karşı sürdürdüğü kıyım, ötekinin bastırılmasının inceltilmiş bir acı çektirme ayinine dönüştüğü gündelik hayatın sıradan kıyımı…” (Çölde Vals, Besen İdil Börtücene)

Ulus Meydanı da, tüm kocaman binaları ve kalabalığıyla, hepimizin çocukluk sevgisi ve ilk gençlik isyanıdır aslında. Eskinin havalısı, şimdinin demodesidir. Rengarenk akide şekeri için yalvarışımızdır. Çeyiz dükkanından çekirdek aileye isyan edip kaçışımızdır. Hiç oturtmayan, hep hazırolda tutan kamusallığımızdır, ama gitmesek de görmesek de bizim köyümüzdür. (Ayşe Gülkızı)

Anafartalar Çarşısı Ankara’nın ilk alışveriş yapısı

Yer: Ankara, Bölge: Ulus, Cadde: Hisarönü, Yapı: Anafartalar Çarşısı, 1967’de açılan bir yarışma üzerine, Ferzan Baydar, Affan Kırımlı, Tayfur Şahbaz’ın kazandığı proje ile elde edilen yapı bütünü, Ankara’nın ilk gelişim bölgesinde ve ilk alışveriş yapısı. Kurulan yeni yönetim biçiminin, yeni yapı elde edişlerinde, yeni bir aşama; Kübik tarzı, cephe niteliği, ilk yürüyen merdiveni, içinde alışveriş yapılan koridorlar ve o koridorlarda sanat eserleri barındıran bir tasarım olması itibariyle, birçok ilke sahip, bir modernizm denemesi. Ama ne zaman, 1970’lerde…

“Topluma, devlete, ideolojilere, sisteme hatta bize göre kimdir makbûl şahıs?” (Makbûl müsün?, Fahri Aksırt)

Çarşı 50 yıllık bir belleğe sahip

Ve o günden bu güne, eve gidiş geliş ve yaşama merkezi Ulus olanların birçok ihtiyacını karşılamış, birçok yaşanmışlığını duvarlarına işlemiş yapısı: Anafartalar Çarşısı. Tam 50 yıllık bir bellek, yaşanmışlık, kültür, anlam.

Kent deyince; işte bu 50 yılın biriktirmelerinin ve görmelerinin toplamının bizim aklımızla etkileşimi değil midir; olan, yaşanan, öğrenme/kültürel bellek yolculuğumuzun köşe taşı? Fakat; büyüme, mutenalaşma ve ‘yenicilik’teki doz aşımı hastalığımız, neo-liberal diye adlandırılan günümüz birey/sermaye politik aklı, işte 2018’de, bize ‘yık-yenile-dönüştür-unut ve hiç biriktirme’yi getiriyor. Nüfus ve göç artınca, şehir de büyüyor, karmaşıklaşıyor ve çirkinleşiyor, yaşadığımız yer(ler)in tüm bellek olanakları da sisteme kurban ediliyor. Bu değişimde nefes alabildiğimiz alanlar da; kendi tarihimizde yaşadığımız yerler, içinden geçtiğimiz alanlar, kentin tarihi, belleği, o sokaklar, o yapılar, o parklar oluyor. Ve bu bizimle birlikte, kentin büyümesi ve yaş almasının tüm belleği oluyor. Kitaplara, filmlere, geleceğe değen hikayeleri üretiyor. (Tanju Gündüzalp)

Alıntı: Duvar

SON YAZILAR

İZBAN’daki boş koltuk

Ege’nin medeniyetler beşiğinde büyüttüğü bir kenttir İzmir. Çarpık kentleşme yıllarıyla, eş, dost, tanıdık, ahbap, yandaş, kayırıla kayırıla bir tuhaf kentleşmiştir. Büyümüştür büyümesine ama körfez kenarına dizilmiş...

Ankara’nın ilk, Türkiye’nin ikinci Botanik Parkı imara mı açılıyor?

Prof. Dr. Yüksel Öztan'ın Ankaralılara mirası, 3. derece doğal sit alanı olan Ankara'nın ilk botanik parkı bakanlığın onay vermemesine rağmen ticarete açılıyor. Proje için müellif...

Bir depremin anatomisi: 1755 Lizbon Depremi

1 Kasım 1755 günü saat 9.40'ta, Avrupa’nın en büyük dördüncü kenti Lizbon’un neredeysetüm yerleşim alanlarını kullanılmaz hale getiren, Richter ölçeğine göre 8.5-9 şiddetinde bir deprem...

Şehir Plancıları “yeni yüzyılda planlama yapmaya, kentsel yaşamı dönüştürmeye” çağırıyor

Şehir Plancıları Odası (ŞPO), şehir plancıları başta olmak üzere tüm yurttaşları, 8 Kasım 2023 tarihinde Ankara'da, yeni yüzyılda planlama teması ile gerçekleştirilecek Dünya Şehircilik Günü...

ÇOK OKUNANLAR

95,278BeğenenlerBeğen
17,593TakipçilerTakip Et
22,156TakipçilerTakip Et
243AboneAbone Ol