Kaliforniya Üniversitesi’nde yapılan bir çalışma; insanların, pumaların bölgelerine müdahale etmeye başlamasının, dişi pumaların daha fazla avlanmasına neden olduğunu fakat avlandıklarından daha az yediklerini ortaya çıkarttı.
Evler, yollar ve diğer bütün “gelişim” araçlarımızla pumaların alanına girdiğimizde, pumaları alarm haline geçiriyoruz. Dişi pumalar daha fazla avlanıyorlar; fakat avlandıkları hayvanların başında durup, onları yeme konusunda tereddütte düşüyorlar. Avlandıklarını biraz tükettikten sonra ürkek davranıp, av alanından uzaklaşıyorlar.
Sürekli hareket halinde olmak zorunda hisseden pumalar, tekrar acıktıklarında yeni bir av bulmak zorunda kalıyorlar. Lakin daha önceden avlandıkları hayvanları leş olarak görüyorlar ve tekrardan yemiyorlar çünkü pumaların sindirim sistemleri leş tüketimine uygun değil.
Kaliforniya Üniversitesi Çevre Çalışmaları Bölümü’nden Justine A. Smith yaptığı çalışmada, yerleşim yoğunluğunun pumaların avlanma davranışlarına etkilerini incelediklerini belirtti. Dişi pumaların, insan yerleşim yoğunluğu arttıkça av alanlarında daha az vakit geçirdiklerini ekledi.
Proceedings of the Royal Society B. dergisinde yayımlanan çalışma, dişi pumaların yerleşim alanları yakınında bulunduklarında, öldürme oranlarının yüzde 36 arttığını, bu durumun da av olan geyik popülasyonlarında düşüşe sebep olduğunu ortaya koyuyor. Ayrıca çalışmaya göre; artan öldürme davranışı, etçil olan bu canlılarda fazladan enerji harcanmasına da sebep olmakta.
Araştırmayı yapabilmek için 30 pumayı yakalayan ekip, daha sonrasında GPS takarak pumaları doğal alanlarına geri bıraktı. Pumalar, avlanma bölgelerini değiştirmeyi seven canlılar değillerdir. Bulgular; dişi pumaların avlanma bölgesinin, erkek pumalara göre daha dar olduğu yönünde. Daha dar bir alanda avlanmalarına rağmen, dişi pumalar yılda ortalama 67 geyik avlarken, erkek pumalar yılda ortalama 44 geyik avlıyor.
Çalışma, avlanmaya harcanan fazladan enerjinin, pumaların üremeye harcadıkları enerjide de kısıtlanmaya sebep olmasından dolayı popülasyonda azalışa sebep olabileceğini ortaya koyuyor. Aynı zamanda ölü hayvan bedenlerinin artışı, çakal gibi leşçil canlıların üreme becerilerini etkileyeceğinden dolayı, ortamdaki canlılar arasındaki ilişkinin geniş çaplı değişikliklere uğrayabileceğini de ifade ediyor.
Kaynak: Science Daily
