Zaman, tüm koşuşturmacalar içerisinde hızla akıp giderken dünyamıza güzellik katan değerli isimleri de alıyor bizden. Bu isimlerden biri de geçtiğimiz günlerde yaşamını yitiren basma sanatının son ustası Nasra Şimmeshindi (Çilli). Arkadaşımla onunla konuşmayı, sözlü çalışma yapmayı planlamıştık fakat sürekli erteledik. Bu yaz Mardin’e gidince onu da görmeyi istiyordum, 27 Nisan’da okuduğum haber ile birlikte bunun ihtimali dahi kalmadı. Bu emektar kadın, 92 yaşında hayata veda etti.
1924 yılında doğdu Nasra Şimmeshindi. Ailedeki altı kardeşten biriydi. Annelerinin adı Farha idi. Halı dokurdu, bir dönem bir konakta Arapça öğretmenliği yapmıştı. Babaları Mıksi İshak Şimmeshindi, kendisi gibi çocukları Cemil, İbrahim, Şefik’i, şimmes (diyakos/papaz yardımcısı) olarak yetiştirmiş, kuşaktan kuşağa aktarılan diyakosluk mertebesi; aileye Şimmeshindi lakâbını getirmişti.
Mardin’de Nasra teyze olarak nam salan Nasra Şimmeshindi, ailesiyle yaşadığı evden evliliği sonucu ayrıldı. Evliliğinden beş çocuğu oldu. Çocukları, farklı şehirlerde, ülkelerde yaşasa da o şehrini terk etmedi. Mardin’deki taş evi, onun hem yaşam alanı hem de sanatını icra ettiği atölyesiydi. Ekonomik açıdan zorlu bir yaşam süren Nasra teyze, evliliği sonucu taşındığı mahallede öğrendiği iğne oyasını işleyerek, terzilik yaparak ve neredeyse tüm evlerin geçim teknesi olan dokuma tezgâhında çeşitli kumaşlar dokuyarak geçinmeye çalıştı.
Okula gitmediği için Türkçe bilmeyen Süryani sanatçı, babasından kalma ahşap kalıplarla, 50 yıldır hiç değiştirmediği fırçalar ve kök boyalarla patiska bezlere motifler çizip, boyuyordu. Üretmeye hiç ara vermeyen Nasra teyze İncil’den tasvirlerle süslü rengârenk soyut desenler, kilise perdesi, masa örtüsü, duvar süsü yaparak basmacılığı, bir Süryani geleneği olarak yaşatmaya çalışıyordu. 600 yıllık, belki de daha fazla bir geçmişe sahip olan basmacılığı hiç bırakmayan Nasra teyze harikalar yaratıyor, sürekli üretiyordu. Beyaz patiskalardaki tasvirleri için en canlı renkleri seçiyor, insana baktıkça enerji veren motifler işliyordu. Büyük boydaki boyamalar için ise bazen aylarca çalışan sanatçının eserleri, Ortadoğu’da, Avrupa’da ve Amerika’da birçok Süryani kilisesini süslüyordu. O yüzden ölümsüzleşerek, iz bırakarak gitti Nasra Teyze. Süryani basma sanatı ustası, 29 Nisan’da Mardin Mor Mihail Kilisesi’nden uğurlandı.
