Ana SayfaYaşamİnsan HaklarıNefes aldığım her an korkuyorum...

Nefes aldığım her an korkuyorum…

-

Tak tak tak! Şşşşşş! Trak trak trak!

-Haydi kalkın! Kalk kalk kalk! Şunların tipine bak, hah…

Neler oluyordu yine? Yine aynı korku, aynı travma… Tetiklenmiştim. Her yerim titriyordu. Kızımı aldıkları sabahki gibi tüm sesler… Yine bir yolculuk var, belli. Hayra alamet değil bu sabah. Ahhh! Kasıklarımda bir acı duyuyorum. Korkuyorum. Yine tecavüz mü edecekler acaba bana? Bunu hissederek yaşamak çok zor. Katlanamam sanıyordum ama tam iki yıldır buradayız. Doğduğumdan beri buradayım sanki. Buradan öncesi yok hafızamda. Doğduğumdan beri katlanıyorum olanlara.

Bu kampta kimin başına ne zaman ne gelir, hiç belli olmaz. Şehirden uzakta bir yerde olduğumuzu sanıyorum. Yerimizi tam olarak kestiremiyorum. Duvarlar çok yüksek. Çığlıklarımız duyulmuyor. Buradaki herkes, sürekli çığlık atıyor. Sistematik işkenceden beynimiz, kulaklarımız deforme oldu. Belki de duymak istemiyoruz artık birbirimizin sesini. Tahammülümüz kalmadı acıya. Ahhh! Memelerim acıyor. Yine tecavüz mü edecekler acaba? Çok korkuyorum.

Geçen sene kızımı böyle bir sabahta götürdüler. Araca yüklediler diğer çocuklarla. Dua ettim gecelerce ağlayarak. Polis keser yolunu belki, dedim. Belki bakar kamyonun arkasına. Burada yasa dışı, ahlak dışı bir şey olduğunu sezer, dedim. Belki, belki diğer arabalardan biri görürdü yolda. Çocuklardan birinin yüzü görünürdü belki, yardım çığlıklarını duyarlardı. Konuşmayı bilmese de bebeklerin sesinden anlamazlar mıydı o bebeklerin annesiz kaldığını, yardıma muhtaç kaldığını? Başka anneler hissetmez miydi benim yavrumun çaresizliğini. Annelik bu ya, insan gözünden anlar bir yavrunun acısını. İlle de kendi yavrusu mu olmalı?  Korkuyorum. Nefes aldığım her an korkuyorum.

Başımızda bir herif var ki… Pezevengin teki! Canı sıkıldı mı gelir döver sırayla bizi. Çoğu zaman demir sopayla… Ağladığımızı görür, döver. Tekme atmaya çalışırız bazen; acımızı görür, döver. Daha da keyiflenir o zaman… Arada kameraya kaydeder döverken bizi, kovalarken. Kahkaha atar, üstümüze tükürür. Çok korkuyorum. Nefes aldığım her an çok korkuyorum.

Buna katlanmak kolay değil. Bunca zulme rağmen kaçmak istiyorum bir yol bulup. Yeniden yaşamak, yaşama güvenmek istiyorum. İyileşmek istiyorum. Kimse bir lokma ekmek vermesin, sokaklarda kalayım… Yeter ki dövülmeden, tecavüze uğramadan yaşayacağımı bileyim. Çocuklarımın hepsi burada öldü. Sevdiğim arkadaşlarım öldü. Kaybedecek bir tek canım kaldı. Bencillik mi bu, bilmiyorum: yaşamak istiyorum…

Bu şehrin, bu köyün adı ne? Buranın kanunu yok mu? Bir tane vicdanlı insan yok mu bize yapılanı duyacak, duyuracak? Herkes neden suskun? Herkes neye kapattı kulaklarını, kaçtıkları ne? Kendi kara vicdanları mı? Konforlu hayatları mı? Nazilerin sabun yaptığı zavallı insanlar gibi, acımasızca öldürülüyoruz burada. Neden tek bir ses yok, konu bizim acımız olunca? Ölmek istemiyorum. Bu kampta yok olup gitmek istemiyorum. Duvarlar çok yüksek… Çok korkuyorum… Nefes aldığım her an korkuyorum. Bu başımızdaki pezevenk ölsün istiyorum. Bizi durmadan döven, içimize kızgın demir sokan, yavrularımızı öldüren bu pezevenk ölsün istiyorum! O sesle irkiliyorum:

Tak tak tak! Şşşşşş! Trak trak trak!

-Haydi kalkın! Kalk kalk kalk! Şunların tipine bak, hah…

Uyanıyorum. Rüyamda insan gibi konuşup, insan gibi yazığımı hayal ediyorum. Rüyamda insanlara nasıl acı çektiğimi anlatabildiğimi görüyorum. Rüyamda bir an olsun umutlanıyorum.

O sırada bir ses duyuyorum:

-Ustam bunlar yağlı dana, biz bunları yürütmüyoruz. Kas mas yok. Çok güzel et çıkar bunlardan. Süt danası istiyorsan çabuk söyle, kuzularla birlikte arabaya yükledik. Bizim oğlan kapsın iki tane. Ha, alırsan sen mi kesecen, biz kesip mi verelim sana?

Uyanıyorum. Duyuyorum. Umudumu kaybediyorum. Sıra bende mi, bilmiyorum. Nefes aldığım her an, ölesiye korkuyorum…

İnsan olmaktan utandığım bir gecede, bedenlerini ve ruhlarını acıdan, şiddetten, ölümden kurtaramadığım hayvanlardan özür dileyerek yazdım. Özür dilerim… Küçük kalplerinizin korkudan titrediği her an için, insan olduğum için özür dilerim. Umarım bir gün herkesin gözünüzün içine bakmaya cesareti ve yüzü olur. Tüm mezbahalar kapanana, tüm kafesler ve tüm kırbaçlar kırılana dek…

\n

Tak tak tak! \u015e\u015f\u015f\u015f\u015f\u015f! Trak trak trak!<\/p>\n\n\n\n

-Haydi kalk\u0131n! Kalk kalk kalk! \u015eunlar\u0131n tipine bak, hah\u2026<\/p>\n\n\n\n

Neler oluyordu yine? Yine ayn\u0131 korku, ayn\u0131 travma\u2026 Tetiklenmi\u015ftim. Her yerim titriyordu. K\u0131z\u0131m\u0131 ald\u0131klar\u0131 sabahki gibi t\u00fcm sesler... Yine bir yolculuk var, belli. Hayra alamet de\u011fil bu sabah. Ahhh! Kas\u0131klar\u0131mda bir ac\u0131 duyuyorum. Korkuyorum. Yine tecav\u00fcz m\u00fc edecekler acaba bana? Bunu hissederek ya\u015famak \u00e7ok zor. Katlanamam san\u0131yordum ama tam iki y\u0131ld\u0131r buraday\u0131z. Do\u011fdu\u011fumdan beri buraday\u0131m sanki. Buradan \u00f6ncesi yok haf\u0131zamda. Do\u011fdu\u011fumdan beri katlan\u0131yorum olanlara.<\/p>\n\n\n\n

Bu kampta kimin ba\u015f\u0131na ne zaman ne gelir, hi\u00e7 belli olmaz. \u015eehirden uzakta bir yerde oldu\u011fumuzu san\u0131yorum. Yerimizi tam olarak kestiremiyorum. Duvarlar \u00e7ok y\u00fcksek. \u00c7\u0131\u011fl\u0131klar\u0131m\u0131z duyulmuyor. Buradaki herkes, s\u00fcrekli \u00e7\u0131\u011fl\u0131k at\u0131yor. Sistematik i\u015fkenceden beynimiz, kulaklar\u0131m\u0131z deforme oldu. Belki de duymak istemiyoruz art\u0131k birbirimizin sesini. Tahamm\u00fcl\u00fcm\u00fcz kalmad\u0131 ac\u0131ya. Ahhh! Memelerim ac\u0131yor. Yine tecav\u00fcz m\u00fc edecekler acaba? \u00c7ok korkuyorum. <\/p>\n\n\n\n

Ge\u00e7en sene k\u0131z\u0131m\u0131 b\u00f6yle bir sabahta g\u00f6t\u00fcrd\u00fcler. Araca y\u00fcklediler di\u011fer \u00e7ocuklarla. Dua ettim gecelerce a\u011flayarak. Polis keser yolunu belki, dedim. Belki bakar kamyonun arkas\u0131na. Burada yasa d\u0131\u015f\u0131, ahlak d\u0131\u015f\u0131 bir \u015fey oldu\u011funu sezer, dedim. Belki, belki di\u011fer arabalardan biri g\u00f6r\u00fcrd\u00fc yolda. \u00c7ocuklardan birinin y\u00fcz\u00fc g\u00f6r\u00fcn\u00fcrd\u00fc belki, yard\u0131m \u00e7\u0131\u011fl\u0131klar\u0131n\u0131 duyarlard\u0131. Konu\u015fmay\u0131 bilmese de bebeklerin sesinden anlamazlar m\u0131yd\u0131 o bebeklerin annesiz kald\u0131\u011f\u0131n\u0131, yard\u0131ma muhta\u00e7 kald\u0131\u011f\u0131n\u0131? Ba\u015fka anneler hissetmez miydi benim yavrumun \u00e7aresizli\u011fini. Annelik bu ya, insan g\u00f6z\u00fcnden anlar bir yavrunun ac\u0131s\u0131n\u0131. \u0130lle de kendi yavrusu mu olmal\u0131?  Korkuyorum. Nefes ald\u0131\u011f\u0131m her an korkuyorum. <\/p>\n\n\n\n

Ba\u015f\u0131m\u0131zda bir herif var ki\u2026 Pezevengin teki! Can\u0131 s\u0131k\u0131ld\u0131 m\u0131 gelir d\u00f6ver s\u0131rayla bizi. \u00c7o\u011fu zaman demir sopayla\u2026 A\u011flad\u0131\u011f\u0131m\u0131z\u0131 g\u00f6r\u00fcr, d\u00f6ver. Tekme atmaya \u00e7al\u0131\u015f\u0131r\u0131z bazen; ac\u0131m\u0131z\u0131 g\u00f6r\u00fcr, d\u00f6ver. Daha da keyiflenir o zaman\u2026 Arada kameraya kaydeder d\u00f6verken bizi, kovalarken. Kahkaha atar, \u00fcst\u00fcm\u00fcze t\u00fck\u00fcr\u00fcr. \u00c7ok korkuyorum. Nefes ald\u0131\u011f\u0131m her an \u00e7ok korkuyorum. <\/p>\n\n\n\n

Buna katlanmak kolay de\u011fil. Bunca zulme ra\u011fmen ka\u00e7mak istiyorum bir yol bulup. Yeniden ya\u015famak, ya\u015fama g\u00fcvenmek istiyorum. \u0130yile\u015fmek istiyorum. Kimse bir lokma ekmek vermesin, sokaklarda kalay\u0131m\u2026 Yeter ki d\u00f6v\u00fclmeden, tecav\u00fcze u\u011framadan ya\u015fayaca\u011f\u0131m\u0131 bileyim. \u00c7ocuklar\u0131m\u0131n hepsi burada \u00f6ld\u00fc. Sevdi\u011fim arkada\u015flar\u0131m \u00f6ld\u00fc. Kaybedecek bir tek can\u0131m kald\u0131. Bencillik mi bu, bilmiyorum: ya\u015famak istiyorum...<\/p>\n\n\n\n

Bu \u015fehrin, bu k\u00f6y\u00fcn ad\u0131 ne? Buran\u0131n kanunu yok mu? Bir tane vicdanl\u0131 insan yok mu bize yap\u0131lan\u0131 duyacak, duyuracak? Herkes neden suskun? Herkes neye kapatt\u0131 kulaklar\u0131n\u0131, ka\u00e7t\u0131klar\u0131 ne? Kendi kara vicdanlar\u0131 m\u0131? Konforlu hayatlar\u0131 m\u0131? Nazilerin sabun yapt\u0131\u011f\u0131 zavall\u0131 insanlar gibi, ac\u0131mas\u0131zca \u00f6ld\u00fcr\u00fcl\u00fcyoruz burada. Neden tek bir ses yok, konu bizim ac\u0131m\u0131z olunca? \u00d6lmek istemiyorum. Bu kampta yok olup gitmek istemiyorum. Duvarlar \u00e7ok y\u00fcksek\u2026 \u00c7ok korkuyorum\u2026 Nefes ald\u0131\u011f\u0131m her an korkuyorum. Bu ba\u015f\u0131m\u0131zdaki pezevenk \u00f6ls\u00fcn istiyorum. Bizi durmadan d\u00f6ven, i\u00e7imize k\u0131zg\u0131n demir sokan, yavrular\u0131m\u0131z\u0131 \u00f6ld\u00fcren bu pezevenk \u00f6ls\u00fcn istiyorum! O sesle irkiliyorum:<\/p>\n\n\n\n

Tak tak tak! \u015e\u015f\u015f\u015f\u015f\u015f! Trak trak trak!<\/p>\n\n\n\n

-Haydi kalk\u0131n! Kalk kalk kalk! \u015eunlar\u0131n tipine bak, hah\u2026<\/p>\n\n\n\n

Uyan\u0131yorum. R\u00fcyamda insan gibi konu\u015fup, insan gibi yaz\u0131\u011f\u0131m\u0131 hayal ediyorum. R\u00fcyamda insanlara nas\u0131l ac\u0131 \u00e7ekti\u011fimi anlatabildi\u011fimi g\u00f6r\u00fcyorum. R\u00fcyamda bir an olsun umutlan\u0131yorum.<\/p>\n\n\n\n

O s\u0131rada bir ses duyuyorum:<\/p>\n\n\n\n

-Ustam bunlar ya\u011fl\u0131 dana, biz bunlar\u0131 y\u00fcr\u00fctm\u00fcyoruz. Kas mas yok. \u00c7ok g\u00fczel et \u00e7\u0131kar bunlardan. S\u00fct danas\u0131 istiyorsan \u00e7abuk s\u00f6yle, kuzularla birlikte arabaya y\u00fckledik. Bizim o\u011flan kaps\u0131n iki tane. Ha, al\u0131rsan sen mi kesecen, biz kesip mi verelim sana?<\/p>\n\n\n\n

Uyan\u0131yorum. Duyuyorum. Umudumu kaybediyorum. S\u0131ra bende mi, bilmiyorum. Nefes ald\u0131\u011f\u0131m her an, \u00f6lesiye korkuyorum...<\/p>\n\n\n\n

\u0130nsan olmaktan utand\u0131\u011f\u0131m bir gecede, bedenlerini ve ruhlar\u0131n\u0131 ac\u0131dan, \u015fiddetten, \u00f6l\u00fcmden kurtaramad\u0131\u011f\u0131m hayvanlardan \u00f6z\u00fcr dileyerek yazd\u0131m. \u00d6z\u00fcr dilerim... K\u00fc\u00e7\u00fck kalplerinizin korkudan titredi\u011fi her an i\u00e7in, insan oldu\u011fum i\u00e7in \u00f6z\u00fcr dilerim. Umar\u0131m bir g\u00fcn herkesin g\u00f6z\u00fcn\u00fcz\u00fcn i\u00e7ine bakmaya cesareti ve y\u00fcz\u00fc olur. T\u00fcm mezbahalar kapanana, t\u00fcm kafesler ve t\u00fcm k\u0131rba\u00e7lar k\u0131r\u0131lana dek\u2026<\/strong><\/span><\/em><\/p>\n\n\n\n

\"\"<\/figure>\n","post_title":"Nefes ald\u0131\u011f\u0131m her an korkuyorum...","post_excerpt":"","post_status":"publish","comment_status":"closed","ping_status":"open","post_password":"","post_name":"nefes-aldigim-her-an-korkuyorum","to_ping":"","pinged":"","post_modified":"2023-07-23 14:04:12","post_modified_gmt":"2023-07-23 11:04:12","post_content_filtered":"","post_parent":0,"guid":"https:\/\/gaiadergi.com\/?p=117290","menu_order":0,"post_type":"post","post_mime_type":"","comment_count":"0","filter":"raw"},"live_filter_cur_post_id":117290}'; block_tdi_122.td_column_number = "2"; block_tdi_122.block_type = "td_flex_block_1"; block_tdi_122.post_count = "4"; block_tdi_122.found_posts = "241"; block_tdi_122.header_color = ""; block_tdi_122.ajax_pagination_infinite_stop = ""; block_tdi_122.max_num_pages = "61"; tdBlocksArray.push(block_tdi_122); -->

SON YAZILAR

“Gerçeği görüyoruz! Anayasa değişikliğine HAYIR diyoruz!

Feminist ve LGBTİ+ örgütlerin biraraya gelmesiyle kurulan Hepimiz için Anayasa Koordinasyonu "Birbirimizin elini bırakmıyoruz! Hiçbirimizi geride bırakmıyoruz! Anayasa değişikliğine HAYIR diyoruz!" başlıklı açıklamasıyla tüm toplumu...

Hataylılar 6 Ekim’de Meclis’te: #HatayıGör

6 Şubat depremlerinde en büyük yıkımı yaşayan Hatay'da depremin üzerinden geçen 8 aya rağmen hiçbir şey değişmedi. Barınma, beslenme, eğitim, sağlık ve ulaşım gibi en...

Vakıf üniversitelerinde neler oluyor?

Üniversiteler tüm bileşenleriyle, emeğin ve bilginin kendini her an yeniden var ettiği mekânlardır. Üniversiteler eskiden beri hep toplumun aklı ve vicdanı olarak görülmüştür. Bu günlerde...

İşçiden işçiye uzanan bir dayanışma köprüsü: İşçi Yaşamı ve Hakları Vakfı | İşçi Mahallesi

İşçi Yaşamı ve Hakları Vakfı gönüllüleri ile işçi hakları mücadelesini, vakıf gönüllülerinin çalışmalarını, kazanımlarını ve dayanışmayı konuştuk. İşçi mahallesi ismi ile vakfın yayın organı olma...

ÇOK OKUNANLAR

95,278BeğenenlerBeğen
17,593TakipçilerTakip Et
22,156TakipçilerTakip Et
243AboneAbone Ol