“Pedro Almodóvar, kadın oyuncularında aradığı nitelikleri açıklıyor: mizah anlayışına ve sıradışı bir fiziksel görünüme sahip, hiçbir ahlaki, estetik veya profesyonel önyargısı olmayan atipik kadınları tercih ediyor.”
Pedro Almodóvar, birlikte çalıştığı kadın oyuncuları anlatıyor:
İlk filmlerimden bu yana ülkenin en iyi kadın oyuncularından birkaçıyla çalışma fırsatım oldu: Carmen Maura, Julieta Serrano, Victoria Abril, Cecilia Roth, Verónica Forqué, Mary Carrillo, Emma Suarez… Hepsi muhteşem olmalarının yanı sıra inanılmaz bir mizah anlayışıyla donatılmışlar; ahlaki, estetik veya profesyonel önyargıları yok ve her biri komedi ve dramı görünür bir çaba sarf etmeden, doğal bir biçimde birleştirme yeteneğine sahip; bunun için de bir okul yok, sahip olduğun veya olmadığın bir şeydir bu. Her biri yazdığım tutkulu, oldukça özgür, mücadeleci ve ahlaki açıdan bağımsız kadın karakterleri göstermem için yeri geldiğinde en uygun vasıtalardı.
Bir kadın oyuncuda aradığım ilk özellikler bunlardır; ancak dahası da var. Sıradışı fiziksel görünümlere ve biraz akademik seslere karşı zaaf hissederim. Tuhaflık her zaman etkilidir ve hoş karşıladığım bir şeydir.
Okulları kapıcı daireleri, kuaförler, bekleme odaları, bar tezgâhları, diskotekler, süpermarketler, sokaklar, avlular, mahalleler, kısacası hayat olmuş olan oyuncuların kısa sayılabilecek rollerde görünmeleri de hoşuma gider. Oyuncularla kameranın ürkütmediği ve filmleri pek de umursamayan gerçek kişileri her zaman bir araya getirdim. Annem bu tip işbirliğine iyi bir örnektir. “Bunu Hak Edecek Ne Yaptım?” filmi için çekim yaptığımız bir yerde rastlantı eseri karşımıza çıkar; Kika’daki “katilin annesi” ofisimizin olduğu yerde kapı görevlisidir; “Kötü Eğitim” filminde Fele ve Petra Martínez’le beraber görünen ve onlardan rol de çalan kişi Galiçyalı bir büyükanne ve çekim yaptığımız evin sahibidir… Sıradan insanların sinemama gerekli ufak müdahalelerde bulunmalarının listesi hayli uzundur.
Rossy de Palma‘yla bir kumarhanede rastlantı eseri tanıştım; garsonluk yapıyordu ve bana bir filmde görünmek istediğini söyledi. Neden olmasın, diye yanıtladım onu. Sonraki gün “Tutku Kanunu” filminde televizyon sunucusu rolünde Eusebio Poncela’nın önündeydi. Profilden çekilmiş ilk fotoğrafları tüm dünyanın ilgisini topladı. Mary Santpere, Tota Alba ve ikonik Diana Vreeland’ın bir karışımıdır Rossy. Eşsiz, oldukça kişisel ve alışılmışın dışında yüz hatlarına sahip kadınlardan hoşlandığımı söylediğimde Rossy örneği simgeseldir. Kamera eşsiz özellikleri sever ve onlara güç katar. Rossy burnu olmadan kendisi olmazdı; ameliyat olmamak gençken yapmış olduğu en iyi yatırımdı sanırım. Yüz hatlarındaki asimetri, sıradışı fotojenikliğinin anahtarı ve uluslararası bir pin-up modeline dönüşmesinin de sebebi. Bunun için özgüven de gerekli elbette. O olmadan olmaz.
Bir başka zaafım: Metinlerini hiç de akademik olmayan, başka oyuncularda olsa kulağa gıcırtılı gelen bir sesle okuyan, ama onların ağzından duyulduğunda doğal ve inanılır olan kimi atipik oyuncular. Chus Lampreave gibi kadınlardan söz ediyorum; Ángela Molina da çok güzel olmasının yanı sıra atipiktir; Eva Siva, Petra Martínez, vesaire… Neredeyse hiç davranı yapmaz onlar; Totó, Buster Keaton veya Pepe Isbert gibi yüzlerindeki tek bir kası oynatmasa bile her zaman etkileyici olabilen aktörleri anımsatırlar bana.
Tüm bu gruplara dâhil olan başkaları da var (Loles León, María Barranco, Antonia San Juan, Carmen Machi gibi) ve bunlar altmışlı yılların rollerini paylaşan büyük aktrislerin (María Luisa Ponte, Laly Soldevila, Rafaela Aparicio, Caba Alba’lar ve Gutierrez Caba’lar gibi) mirasçısı konumundalar.
Başlı başına bir isim olan Bibiana Fernández‘den de bahsetmeliyim. Onunla bir dost, güzel, zarif ve sıradışı biri olduğu için çalıştım.
Güzel-güzeller: Penélope Cruz, Elena Anaya, Paz Vega, Adriana Ugarte; son sınıflandırmama dâhil olan isimler bunlar (roller için önceye göre daha fazla güzel bulabiliyorum artık). Hepsi büyük aktrisler, öyle olmasalardı güzellikleri pek bir işe yaramazdı. Penélope de atipikler sınıfına giriyor.
Bu özelliklerin yanı sıra kesinlikle unuttuğum şu var: Bir Almodóvar kızı olmak için cömert olmalı (hepsi öyleydi), benden korkmamalı veya bana saygı duymamalı, repliklerini çekimden beş dakika önce öğrenmeye hazır olmalı (çünkü bazen konuşmaları son dakikada uyarlayıp değiştiriyorum veya yeni işler icat ediyorum) ve her şeyi son anda prova edebilmeli (doğaçlamaları da prova etmek gerekir). Bir de bana eşsiz bir aynaymışım gibi güvenmeli.
Buna karşılık olarak ne sunduğumu soracaklardır. Cevap, her şeydir. Tüm hayatım. Abartmıyorum.
İsmi geçen ve geçmeyen herkese binlerce teşekkür.
Kaynak: El Pais
