Yoksa böyle bir kültür yok mu sanıyordunuz? Açıkça söylemek gerekirse, ben de geçen yıla kadar bunun sadece çok “çılgın” insanlar tarafından yapıldığını, cesaret gerektiren tehlikeli bir durum olduğunu düşünürdüm. Ta ki, Romanya’daki 6 aylık serüvenim başlayana kadar. “Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı?” sorusu burada aydınlanıyor aslında. Görmeden insan anlamıyor, tecrübe etmeden olayın anlamı tam olarak kavranmıyor.
Otostopun amacı şu günlerde tamamen kültürel etkileşim! İnsan kendi ülkesinde yapamıyor da başka bir ülkede otostop çekmek daha kolay geliyor. Arabasına bindiğin her kişiyle bir şekilde konuşuyorsun. Bazen birbirinizin diline o kadar yabancısınız ki ama bu bile sizi konuşmaktan ve anlatmaya çalışmaktan alıkoymuyor. En güzeli de o kişi sizinle ülkesi ve kültürü hakkında konuşuyor. Yani o ülkede yaşayan insandan alıyorsun haberleri… Tarihten giriliyor, spordan çıkılıyor. Eğer yol uzunsa mola veriliyor, bazen sizi arabasına alan kişi bir de üstüne yemek ısmarlıyor! Yani o uzun yol, çekilecek hale geliyor ve kendinizi sohbet muhabbet eşliğinde varacağınız yerde buluyorsunuz.
Tabii ki otostop çekilecek yer var, çekilmeyecek yer var… Örneğin; başta Romanya olmak üzere, balkan ülkelerinde otostop o kadar yaygın ki kimse size uzaylı gözüyle bakmıyor ve en fazla 1 saat içinde otomobil bulabiliyorsunuz. Yolda yaşlı insanların bile otostop çektiğine şahit olabilirsiniz. Bu durum biraz da komünist rejimin yarattığı bir etki aslında… Türkiye’de otostop felsefesi yaygın olmasa da, yeni nesil bu felsefeyi yaymaya kararlı! Fakat hâlâ gençleri otostop çekmekten alıkoyan örnekler de var maalesef… Ama biz otostopun çok da tehlikeli olmadığını bize hatırlatan örneklere yer verelim. Mesela, Ukrayna’dan otostop çekerek yola çıkan Alisa ve Konstantin Vasilisa çifti gibi… Bu şekilde dünya turu yapmak isteyen çift 9 ayın sonunda Antalya/Alanya’ya ulaşmış ve tam 2,5 aydır da Türkiye’yi dolaşıyorlar. Fazla paraya ihtiyaçları yok, çünkü çadırda kalıyorlar.
E, tabii şanslıysanız önünüzde ülkenin başkanı durup sizi alabiliyor. “Yok artık!” diyor, bana inanmıyorsanız buyurun kanıt. Gerhald Acosta adlı genç evinden işine gitmek için araç bulamayınca, otostop çekmeye karar veriyor. Birçok araba yanından hızlıca geçip durmazken, aniden önünde hükümete ait plakalı bir araba durunca önce tedirgin oluyor. Sonrasında ise şoför koltuğundakinin kendi ülkesinin başkanı olduğunu görünce bu tedirginlik yerini heyecana bırakıyor. Uruguay başkanı José Mujica ve eşi, Acosta’yı arabalarına alarak alçak gönüllü tavırlarını bir kez daha perçinlemiş olmuyor mu sizce de?
Çok parası olmayanın da gezmeye hakkının olduğunu savunan bu felsefe, son yıllarda gençler arasında o kadar popüler ki internette türlü türlü forumlar ve bloglar size bu yolda yardım ediyor. Otostop çekmenin inceliklerinde tutun da her şehrin otostop için stratejik yerini verene kadar… Otostopçuların en büyük dostu ise tır şoförleri… Onlar için yol her zaman çok uzun ve belki de bir zaman sonra sıkıcı… İşte bu noktada otostop çekenlere yardım etmek onlara düşüyor. Evet, uzakları yakın hale getiren, güzel dostlukların kurulmasını sağlayan, kapitalist düzende var olmaya çalışan bir kültür bu! Karşılıksız yardımlaşmanın belki de en güzel örneği…
