Sinema her zaman hayatın ta kendisidir aslında. Süreler kısa da olsa, uzun da olsa… Asıl olan, izleyenlerde farklı duygular uyandırabilecek hikayenin olması. O zaman o kadar güzel etkiler kalır ki, hem izleyende hem de yaratıcıda…
Bu sene 18’incisi düzenlenen Uluslararası İzmir Kısa Film Festivali’ne ilk kez gittim. 7-12 Kasım 2017 tarihleri arasında düzenlenen festival; Kare Film, İzmir Büyükşehir Belediyesi ve birçok sponsor desteğiyle aralıksız İzmirli sinemaseverlerle buluşuyor. Daha önce İzmir’in Uluslararası bir uzun metraj film festivaline ne kadar da çok ihtiyacı olduğunu düşünürdüm. Araştırınca, tarihte daha önce bu tarz bir festivalin yapıldığını da gördüm. Fakat uzun zamandır gerçekleştirilemiyor. İzmir Kısa Film Festivali’ni takip ederken, aslında bu açığın ne kadar da büyük bir özveriyle kapandığını gördüm ve çok mutlu oldum. Ama şunu da belirtmek gerek; İzmir’de Adana, Antalya, Malatya, Ankara gibi uzun metrajlı filmlerin gösterildiği, hatta yarıştığı bir festivale kavuşur. Büyük bir başarıyla İzmir Kısa Film Festivali’ni gerçekleştiren ekibin, bu festival için de bir şeyler yapmak adına çalışmalar yapmayacağından şüphem yok.
Festivalin direktörlüğünü üstlenen Yusuf Saygı, uzun zaman önce bu festivali devraldığını ve devraldığından bu yana başarılı olması için çok çalışma yaptığından bahsetti. Festivalleri var etmek çok önemli ve arkasında olan koca yürekli isimleri de alkış tufanına tutmak gerek. Ayrıca sevgili Gülen, Burak, Müge, Elif ve daha sayamadığım bir çok festival sevdalısına bu yıl bu büyük organizasyonu gerçekleştirdikleri için teşekkürleri sunmak önemli.
18. Uluslararası Kısa Film Festivali, her sene olduğu gibi bu sene de kedi temasıyla başladı ve kızıl tonu rengindeki kedi afişi çok başarılıydı. Filmlerin gösterildiği Fransız Kültür Merkezi, İzmir Sanat Merkezi ve Tarık Akan Gençlik Merkezi mekanlarında salonlar doluydu. İzleyicinin art arda gelen kısa, animasyon, deneysel ve belgesel filmlere uzun zaman dayanıp izlemesi çok güzel. Hatta, ardından gerçekleşen söyleşilerde de filmlere gelen sorular ve filmler hakkında yapılan yorumlar da enteresandı. Bu durum, İzmir izleyicisinin aslında Ankara izleyicisi gibi doğru ve anlamlı çıkarımlar elde edebileceğinin bir göstergesi… İlk başlarda bahsettiğim Uzun Metraj Film Festivalinin önemi bir kez daha beliriyor. Buca Belediyesi Kültür Sanat Merkezi’nde düzenlenen renkli açılış töreni ise muhteşemdi. Yeşilçam filmlerinde kullanılan klasik arabalar, Yeşilçam karakterlerinin canlandırma figürleri ve sergi salonunda Mehmet Koştumoğlu tarafından hazırlanan “Türk Sinemasından Portreler” sergisi… Bu kadar butik olabilmek, ama görkemi de bu kadar tatlı bir havada yaşatabilmek de İzmir’e yakıştı diye düşünüyorum. Sergide fotoğrafları yer alan bazı Yeşilçam duayenlerinin de festivalde olması çok önemliydi. Yeşilçam duayenlerinin kısa filmcilerle bir araya getirme fikri gerçekten şahane bir fikir. Özellikle başarılı yönetmen Tunç Başaran, biz genç sinemacılarla sürekli bir araya gelip sohbet etti. Film tavsiyelerinde bulundu, yeşilçamdan yüzü aşkın anı anlattı, deneyimlerini anlattı…
Festivalde hangi filmler vardı?
Ben de festivalde bir çok kısa film ve belgesel takip etme şansı buldum. Uluslararası kısa filmlerden “8 Minutes” izlediklerim arasında en farklı bulduğumdu. 8 dakika içerisinde güneşin tamamen gideceği ve karanlığın çökeceği Dünya’daki felaket anında bir baba oğul ilişkisine odaklanan filmin inanılmaz bir sinematografisi bulunuyor. Başarılı hazırlanan senaryosu ise doğru kriterlere göre belirlenmiş. Oyunculuklar da adeta tavanda… “Animal” ise bir diğer enteresan yapımdı. Koç kılığına girip, sınırı geçmeye çalışan bir adamın tuhaflıklarını izliyoruz 15 dakika boyunca. Aslında iyi işlenen bir senaryo var, sinematografi de fena değil. Fakat fazla kirli bir sahnede geçiyor film ve bu göze ciddi anlamda batıyor. Evet oyuncu gerçekten koç karakterine bürünüyor, ama bunu fazla mı abartıyor demek de içimizden geliyor. “Sparta” ise bir anne, kızı ve kardeşinin orman içerisinden zorlu geçişini anlatıyor. Görüntü yönetmenliğinin çalışması, bu filmde de fark yaratıyor. Ama senaryodaki aksak işleme ve anne karakterinin tuhaf çıkışları, filmden sizi uzaklaştırabiliyor.
Ulusal filmlerden de farklarını belli eden yapımlar da yer almıyor değil. “Kot Farkı” sevgili Ayris Alptekin’in ödüllü kısa filmi. Bakıcı olan Sevim’in, baktığı kadın ölmüştür. Cenaze evinde ise Sevim, aile bireylerinden uzun zamandır ödenmeyen maaşını güç bela isteyecektir. Fakat bu maaş ödenme mevzusu büyük bir sarmala dönüşür. Kot Farkı denince aslında inşaat sektöründen anlamlar akla gelse de, filmin hikayesine güzel bir göndermesi var adının. Tamamen mutfakta geçen 11 dakika, çok tuhaf durumlara konu oluyor. O daracık alanda kameranın aktüel kullanımı çok başarılı. Hatice Aslan ise Türk sinemasına gelmiş büyük bir uğur. İki kısa filminde de karakterlerini o kadar layıkıyla oynuyor ki.. “Kapan” filminde ise daha çok tiyatrale kayıyor Aslan. Ama güçlü oyunculuk her iki filmde de dozunda ve başarılı. Kapan ise hem ana kız hem de abla kardeş olan Zehra ve Ayşe’nin karşılıklı bir şekilde evin merkezindeki duruma karşı çıkışlarına odaklanıyor. Dolambaçlı senaryosuyla izleyiciye bulmacalar çözdüren kaliteli yapım, bir tiyatro oyunu bile olabilir diyor izleyenlere. Ayrıca Irmak Ünal’a da dikkat.
“Beyoğlu Sineması” adından anlaşılabileceği gibi umut taşıyan bir film. Sokaklarda boş şişe toplayıp satan Serhat’ın hayatına odaklanıyoruz. Bir gün sinemanın önünden geçerken Buz Devri filminin afişini görüyor ve o filme gitmek için varını yoğunu koyuyor. Fakat her seferinde başarısız oluyor. Güzel bir anlatımı olsa da filmin, finalde sıkıntısı şu: Film, baştan sona bir umut arayışında olan bir çocuğa odaklanıyor. Fakat finalde umuda dair tek net bir şey maalesef yok. Bence yanlışlıkla girdiği festival filmleri gösteriminden bir şeyler bulabilirdi, ya da 3.kez deneme sağlanıp o filmi izleyebilirdi diyorsunuz içinizden. “Kimi Sevsem Çıkmazı” 17 yaşındaki Nurullah’ın duygusal ilişkileri, ailesi, işi ve hayatındaki çıkmazları gösteriyor izleyenlere. Bunu kimi zaman cesur, kimi zaman duygusal bir dille aktarıyor. Özellikle genç oyucu Ulvi Kahyaoğlu göz kamaştırıyor, umarım uzun metrajlı bir filmde güçlü bir rolle oyunculuğa devam eder. Ayrıca filmde Deniz Özerman’ı da görmek ayrı bir güzel…
Belgesel kategorisinde ise tek bir konuya doğru başarılı odaklanan yapımlar mevcut. Devlet opera balerini bir kızın hikayesini anlatan “Balerinin Bir Günü”, Usta isim Tuncel Kurtiz’in sanat hayatını bir portre olarak gözler önüne seren “Aktör” ve tanıdığı bir erkek tarafından öldürülen Serpil Erfındık’ın adalet yoluna ve kadın cinayetlerine odaklanan “228” gibi yapımlar bir adım öne çıkan yapımlar arasında.
18. Uluslararası İzmir Kısa Film Festivali’nde 6.Seans özel bölümünde gerçekleştirilen röportajları, buradan izleyebilirsiniz…
