Udin isimli harikulade orangutan, annesinin avcılar tarafından öldürülmesine şahitlik ettikten sonra girdiği bunalımla birlikte defalarca kendisini ölüme terk etti. Bulunduğu berbat koşullar onu hasta etmişti. Kafeslere tutsak günler, açlık, susuzluk ve kötü muamele masum yüreğini parçalamış, bebek neşesinden eser bırakmamıştı. Öyle ki bebek vücudu geçirdiği travmalar ardından yaşamaya pek isteksizdi. Yaşam ile mücadele enerjisinin kalmadığı o pes etmiş haline tanıklık etse idik eğer, türümüzün kıyımcılığına olan öfkemiz dünyayı kasıp kavurur; merhametimiz evreni sarardı.
Uluslararası Hayvan Kurtarma Örgütü’nden bir ekip Udin’i kurtarana kadar beşeriyet hastalıklı hırsına kurban gitmiş minik hayatı, büyük felaketlerle geçmişti. Ardından kavuştuğu melekleri onun kendisini öldürmesine izin vermiyordu. Annesi katleden hasta ruhlu avcılar, Udin’i evcil hayvan olarak satmaya çalışıyorken; melekleri biraz daha geç kalsaymış iş işten geçiyormuş.
Uluslararası Hayvan Kurtarma Örgütü’nün Borneo orangutanlarına yuva olduğu yere getirilen Udin, örgüt açıklamasına göre hiçbir şeye ilgi göstermiyor, onu kurtaran insanlara bakmıyordu bile. Yemek yemeyen, su bile içmeyen Udin, kurtarıcılarının azmi ile hayata geri döndü.
Melekleri gece gündüz 24 saat boyu onu izliyor, egzersizler ile alıştırmaya çalışıyordu. Annesini öldüren hastalıklı avcının izlerini temizlemek ve tekrar neşesini görebilmek için var güçleri ile çalışan örgüt görevlileri bir gün bile umutlarını yitirmediler. Çabalarla geçen 10 gün sonunda Udin için bir şeyler değişmeye başladı. Artık yemek yiyor ve hayata tutunmak için gayret ediyordu.
Sonunda Udin’in siyah üzgün gözlerinde bir ışık parladı
Udin’in hikâyesi tıpkı orangutan Budi’ninki gibi trajik. Budi de kaçırılmış bir dostumuz. Annesinin öldürülmesinden sonra 10 ay tavuk kafeslerinde yaşayan Budi, yitik bir halde bulunmuş. Kurtarıcıları ona dokunduğu vakit bile acıdan çığlıklar atıyormuş.
Geçen sekiz aylık dönem ve sevgi dolu meleklerinin ilgisi ile kendine gelmiş. Jemmi isimli orangutan dostu ile birlikte sosyalleşmeye başlamışlar. Acı dolu geçmişlerini arkalarında bırakıp, oyunlar oynayıp; tekrar güvenmeyi öğrenmişler.
Uluslararası Hayvan Kurtarma Örgütü merkezi şu an 86 orangutana bakıyor. Hepsi Budi ve Udin gibi insanların sebep olduğu korku ve acı dolu anılara sahip. Onların trajik yaşanmışlıkları yeni dostların tekrar hayata dönmesi için umut veriyor. Her şey yolunda giderse, Udin’in bir hastalıklı avcının mahvettiği özgür ve mutlu hayatı yeniden başlayacak.
Sağlık durumu istikrarsız giden Udin sürekli bakıcıları tarafından kontrol ediliyor ve günleri, çok özel ilgiyle geçiyor. Udin yanında bir oyuncak ayıya sarılı şekilde uyuyor. Merkez yöneticisi Alab Knight, “Oyuncak ayıyı, içgüdüsel olarak vahşi yaşamdaki annesi gibi görüyor olabilir” diye açıklıyor ve önlerinde uzun bir yol olduğunu hayatta kalması için tüm yürekleriyle mücadele ettiklerini ekliyor.
Udin ve birçok diğer bebeğin iyileşmeye ihtiyacı var.
