Neriman Arslan
Kendini bildi bileli ne uçurtmanın ipini, salıncağın zincirini; ne de kitabın sayfasını, tencerenin sapını bıraktı. Balonları şişirmek için hâlâ nefesi oldukça çocuk ve yeşil kalmanın onurlu mücadelesini verecek. Bir gün herkesin, rüzgarın uzun ıslığını saçında taşıdığını görme umuduyla yaşamakta; daimî bir yolu seyr'eylemekte. Açsan, kırsan, baksan; bütün yeryüzü her zerresinde... Velhasıl, "Ben ayaklarımın altındaki toprağa inandım."
